BLOG
Hester van Bolhuis
Dierenarts
Dierenarts
Sommige mensen erven een fortuin, anderen een bijzonder familiestuk en als je pech hebt, enkel schulden. Twee zussen in Duitsland kregen een wel heel bijzondere erfenis van hun vader, met wie ze sinds de scheiding van hun ouders al jaren geen contact hadden. Ze erfden geen pot geld, geen huis, maar een verlopen dierenparkje met wat konijnen, cavia’s, en een aap. En wat voor een aap!
Ooit was dit een parkje met diverse exotische dieren, maar hun vader had de dieren één voor één van de hand gedaan. Een mollige vrouwelijke berberaap, Bea, kon hij niet kwijt. Zij bleef alleen in een kale kooi achter. Na het overlijden van hun vader werd Bea de twee zussen in de maag gesplitst. Omdat ze zelf niet in de buurt woonden, was de eigenaar van een naastgelegen café bereid haar dagelijks restjes te brengen. De man was doodsbang voor haar, en de voermomenten waren het enige sociale contact dat ze had. Eens wist ze te ontsnappen, en is bij het vangen van een dak gevallen. De verwondingen die ze opliep zijn zover we weten nooit door een dierenarts gezien. De zussen besloten dat Bea een beter leven verdiende en benader den AAP. Ze schaamden zich voor haar situatie.
Ooit was dit een parkje met diverse exotische dieren, maar hun vader had de dieren één voor één van de hand gedaan. Een mollige vrouwelijke berberaap, Bea, kon hij niet kwijt. Zij bleef alleen in een kale kooi achter. Na het overlijden van hun vader werd Bea de twee zussen in de maag gesplitst. Omdat ze zelf niet in de buurt woonden, was de eigenaar van een naastgelegen café bereid haar dagelijks restjes te brengen. De man was doodsbang voor haar, en de voermomenten waren het enige sociale contact dat ze had. Eens wist ze te ontsnappen, en is bij het vangen van een dak gevallen. De verwondingen die ze opliep zijn zover we weten nooit door een dierenarts gezien. De zussen besloten dat Bea een beter leven verdiende en benader den AAP. Ze schaamden zich voor haar situatie.
Oude botbreuk
Bea zat er dan ook niet florissant bij toen we haar ophaalden uit Duitsland. Ze was vadsig, inactief en slecht bespierd. Bij haar eerste verdoving bleek ze inderdaad veel te dik. Haar gebit was zo slecht, dat we de helft van haar tanden direct moesten trekken. Ook had ze een stijve en verdikte linkerelleboog, waarin, zo bleek uit röntgenfoto’s, een oude gecompliceerde breuk zat. Wat zal ze een pijn hebben gehad aan deze gebroken en onbehandelde elleboog! Met de tijd was het bot wel aan elkaar gegroeid, maar de arm zal ze nooit goed kunnen gebruiken. Dagelijks een pijnstiller doet haar goed.
Vriendelijk dier
Bea ontpopt zich in de Quarantaine tot een vriendelijk dier, eet goed ondanks haar halve gebit, en is al een kilo afgevallen. Omdat we al een ‘Bea’ bij AAP hadden, werd dit veranderd in ‘Beatrix’. Ze doet haar nieuwe naam eer aan: ze laat zich verzorgen als een prinses, is vriendelijk en geïnteresseerd en meteen al een lieveling van het Quarantaineteam. Binnenkort hopen we haar aan een vriendelijke groep met soortgenoten te introduceren. Is het toch nog goed gekomen met die erfenis!Hester van Bolhuis
Dierenarts
