Directeur Stichting AAP
Deze maand is het alweer een jaar geleden dat ik op het vliegtuig stapte om chimpansee Linda te bevrijden uit dat kleine, kale schuurtje op Lanzarote. Het was een bewogen jaar en niet in de laatste plaats voor Linda zelf, die in een volledig nieuwe wereld terechtkwam.
De afgelopen jaren hebben we bij AAP en groot aantal chimpansees zien komen en gaan. Je probeert in te schatten wat het aanpassingsvermogen van een dier is, maar het blijft altijd wat onvoorspelbaar hoe een dier zich zal ontwikkelen. In de quarantainetijd werd duidelijk dat Linda redelijk veel aanpassingsproblemen had. Als ze zich onzeker voelde, liet ze dat bijvoorbeeld duidelijk merken door pirouetjes te draaien – waarschijnlijk een trucje wat haar was aangeleerd en wat ze steeds uitvoerde als ze niet zeker wist wat er van haar werd verwacht.
Littekens
Ook toen de quarantainetijd over was en Linda voor het eerst naar buiten mocht, zagen we de mentale littekens van de lange opsluiting. In plaats van voor het eerst in bijna dertig jaar te genieten van de buitenlucht, bleef ze trillend als een rietje binnen zitten. Ze schreeuwde en gilde toen het luik geopend werd. Het ging door merg en been! Maar aan het eind van deze ietwat gure dag stak ze tóch haar hoofd door het luik en liep ze voorzichtig op me af. Onzeker, maar ze overwon toch haar angst.
Omhelzing
Linda is draagster van het Hepatitis B virus en zal daarom waarschijnlijk altijd bij ons moeten blijven. Bij AAP hebben we meer chimpansees die dit virus bij zich dragen en stapje voor stapje lieten we Linda kennis maken met deze groep. Linda leek dit keer helemaal niet onzeker en stapte zonder aarzeling op leider Julio af, pakte zijn hand en hij reageerde met een innige omhelzing. Onbeschrijflijk bijzonder, hoe ze even later met Julio tikkertje speelde alsof ze nooit anders hadden gedaan.
Blunders
En het gaat heel goed met haar. Doordat Linda zo lang geen soortgenoten heeft gezien, heeft ze geen flauw benul van de sociale chimpanseevaardigheden en maakt ze nog wel eens een blunder. Zo maakte ze in het begin onbedoeld veel indruk. Linda liep altijd rechtop; dat was tenslotte hoe ze het had gezien in haar beperkte omgeving. Bij chimpansees is dat echter een teken van dominantie. Linda was zich van geen kwaad bewust! Maar gelukkig is Julio een geduldige leider en laat hij haar zien hoe het wel moet. En in de oude Jim heeft ze echt een maatje gevonden. Samen doen ze graag een spelletje of ze vlooien elkaar in het zomerzonnetje. Met de twee dames uit de groep, Regina en Fiffy, gaat het er soms wat kattiger aan toe, al spant het drietal graag samen om leider Julio eens flink door het verblijf te jagen.
Ik wil iedereen via deze weg graag hartelijk bedanken voor alle steun en medeleven afgelopen jaar. Dankzij jullie gaat Linda alsnog een fijne oude dag tegemoet, samen met haar soortgenoten.
David van Gennep
Directeur Stichting AAP
