Directeur Stichting AAP
Ofschoon Okko Reussien in de Amstelveense jaren het gezicht van de organisatie was, weet eenieder die deze periode meemaakte dat de rol van Riga zeker niet minder bepalend was dan die van Okko.
Dankzij haar nachtbaan in een kinderziekenhuis was er brood op de plank, overdag verzorgde ze de quarantaine en de chimpansees en begeleidde ze de vele vrijwilligers die in die jaren voorbij kwamen. Maar steeds waren er de individuele dieren die van haar afhankelijk waren.
Tegelijkertijd was Riga een soort moeder voor de mensen bij Stichting AAP: streng maar rechtvaardig laveerde ze tussen alle gevoeligheden door en was de verbindende schakel tussen alle AAP-mensen. Velen zullen zich de avonden aan de Legmeerdijk herinneren waar we, na een heel klein kopje veel te sterke koffie, met elkaar nog een drankje nuttigden en een spelletje speelden.
De laatste jaren van haar leven waren moeizaam. De Parkinson had haar in de greep en maakte het functioneren soms totaal onmogelijk. Moeten kiezen tussen fysieke kracht en een helder hoofd viel haar zwaar. Het laatste kerstfeest vierden we daarom met Riga in een rolstoel. Ik kan me niet herinneren dat ik Riga ooit heb horen klagen, ofschoon juist voor haar, dit lot en de afhankelijkheid van anderen meer dan verschrikkelijk was.
Riga laat naast haar broers Ge en Jan en vele neven en nichten een hele grote apenfamilie achter die haar zullen gedenken als een sterke en verstandige vrouw, die aan de basis heeft gestaan van Stichting AAP.
David van Gennep
