Het begon met een telefoontje uit Polen. De Poolse politie stond op het punt om bijna driehonderd (!) exotische dieren in beslag te nemen bij een illegale fokkerij. Er zaten ook negen berberapen bij, waaronder drie baby’s. De vraag was of wij de apen onderdak konden bieden. De beelden die ons bereikten waren dermate verontrustend, dat snelheid geboden was. We hebben direct onze hulp toegezegd, maar wegens allerlei bureaucratisch oponthoud in Polen, was dat makkelijker gezegd dan gedaan…
Berberaapje Musa, haar moeder Atlas en de andere arme zielen leefden in de blubber en in hun eigen uitwerpselen. De vloeren en muren in de binnenverblijven waren te smerig voor woorden. En dan werden in die ellende ook nog baby’s geboren! Het was duidelijk dat er geen tijd te verliezen was.
Stukje bij beetje werd voor verschillende dieren uit de fokkerij een opvangplek gevonden. Zo kwamen de doodshoofdaapjes Prymas, Sajmiri en Malpa afgelopen zomer naar AAP. Ze waren er slecht aan toe: de aapjes waren sterk vermagerd en hadden een bacteriële infectie onder de leden. Gelukkig kon het drietal aansterken in onze quarantaine, maar nog altijd wachtten Musa, Atlas en de andere berberapen hun lot af in de Poolse modder…
Behoorlijke kluif
Het sluiten van de illegale fokkerij bleek een behoorlijke kluif voor de Poolse autoriteiten. Tot twee keer toe rukten we uit om de berberapen van de plek des onheils weg te halen, maar we moesten onverrichter zaken terugkeren omdat de papieren nog niet geregeld waren. Onze frustratie nam toe en de gedachte dat ze nog een winter letterlijk in de kou zouden moeten zitten, maakte ons bijna wanhopig. Maar de aanhouder wint! Met vereende krachten, zowel aan de Poolse kant als aan de Nederlandse kant, werden de laatste obstakels weggewerkt en kon het transport geregeld worden. Met gemengde gevoelens hielp ik bij het uitladen van de transportkratten. Blij voor de dieren dat ze gered zijn, maar gefrustreerd door het bureaucratische oponthoud. Bij aankomst bleek dat de berberapen verschillende infecties hadden door alle viezigheid in de fokkerij.
Even wennen
De eerste dagen bij AAP waren even wennen voor baby Musa, moeder Atlas en de anderen. De jonkies kropen weg achter hun moeder en het duurde een paar dagen voordat ze doorhadden dat ze in een veiligere omgeving waren aanbeland. Aku, de leider van de groep en vader van de kleintjes, heeft inmiddels de regie weer overgenomen en de jongste dieren durven al wat capriolen uit te halen. Ze gaan bijvoorbeeld naar het raam waar de buren (de doodshoofdaapjes) te zien zijn en lijken hen dan uit te dagen voor een spel. De dames uit de groep vinden het op hun beurt leuk om berberaap-buurman Bart, die aan de andere kant zit, op stang te jagen. Gelukkig kan Aku de vrede dan weer herstellen. Hij hoeft zijn gezicht maar even aan Bart te laten zien en alles is weer in orde.
