Suikereekhoorn
(Petaurus breviceps)
Leefgebied en habitat
De suikereekhoorn hoort van nature thuis in de tropische regenwouden van Nieuw-Guinea, de Bismarckarchipel, en in het noorden en oosten van Australië. Ook op Tasmanië komt het diertje voor, maar hier is hij niet inheems. Waarschijnlijk is de suikereekhoorn hier ooit door de mens naartoe gebracht.De dieren leven hoog in de bomen en bouwen hun nesten in Eucalyptusbomen.
Wist je dat?
- Suikereekhoorns tot wel 50 meter kunnen zweven? In het Engels heten deze dieren daarom ook “sugar gliders”.
- Lengte Hoofd en lichaam 12 - 32 cm, staart 15 - 48 cm
- Gewicht Gemiddeld 110 gram
- Leeftijd Gemiddeld 14 jaar
- Leefgebied Nieuw-Guinea, de Bismarckarchipel, Australië en Tasmanië
- Habitat Tropische regenwouden
Uiterlijk
Anders dan de naam doet vermoeden, is de suikereekhoorn geen eekhoornsoort maar een buideldier. Vrouwelijke suikereekhoorns hebben een klein buideltje op hun buik waarin ze hun jongen dragen. De suikereekhoorn heeft een blauw-grijze vacht met een donkere streep op zijn rug. Deze streep loopt helemaal vanaf de snuit tot aan het puntje van de staart. Ook op de zijkant van hun kop hebben de dieren donkere markeringen. Op de buik is de vacht lichter van kleur.Verder hebben de dieren grote zwarte ogen en een lange staart. Suikereekhoorns hebben twee huidplooien tussen hun voor- en achterpoten. Als ze een sprong maken, strekken ze hun ledematen uit en fungeren de huidplooien als een soort ‘vleugels’. Een suikereekhoorn ‘vliegt’ echter niet; hij zweeft. Dankzij de huidplooien kan het diertje wel tot 50 meter van de ene naar de andere boom zweven. In het Engels heet de suikereekhoorn dan ook ‘sugar glider’.
Voortplanting
Tegen het einde van hun eerste levensjaar bereiken vrouwelijke suikereekhoorns hun vruchtbare leeftijd. Bij mannetjes duurt het wat langer, zij zijn pas in het begin van hun tweede levensjaar vruchtbaar. De vrouwtjes hebben twee baarmoeders en twee vagina’s. Om de vrouwtjes via de beide vagina’s te kunnen bevruchten, hebben mannelijke suikereekhoorns een gespleten penispunt.Na een dracht van ongeveer 16 dagen, worden er 1 of 2 jongen geboren. Jonge suikereekhoorns wegen bij de geboorte slechts zo’n 0,20 gram, en blijven in de buidel van hun moeder tot ze 70 dagen oud zijn. Na ongeveer 110 dagen verlaten de dieren het nest. Kort daarna worden ze zelfstandig.
Voedsel
De suikereekhoorn is een omnivoor. In het voorjaar en in de zomer eten ze voornamelijk insecten, larven, motten en kevers. In de wintermaanden is hun dieet grotendeels plantaardig en voeden ze zich met pollen en sappen uit bomen. Vooral sap uit de Eucalyptusboom vinden suikereekhoorns lekker. Verder eten ze nectar, spinnen en kleine gewervelde dieren.
Gedrag en levenswijze
Suikereekhoorns zijn nachtdieren en worden tegen de avond pas actief. Ze zijn erg sociaal en leven in groepen van ongeveer zeven dieren die allemaal familie van elkaar zijn. Iedere groep heeft zijn eigen territorium. De volwassen mannetjes bakenen het territorium af met speeksel- en geurmarkeringen. Hiervoor gebruiken ze hun anaalklieren en de klieren op hun poten. Mannelijke suikereekhoorns hebben daarnaast ook geurklieren op hun voorhoofd en borst, waarmee ze de andere groepsleden van hun eigen geur voorzien. Zodra er suikereekhoorns met een andere geur in de buurt komen, worden deze verjaagd.Suikereekhoorns gebruiken verschillende geluiden om met elkaar te communiceren. Ook kunnen ze ‘blaffen’, een geluid dat lijkt op de blaf van een hond.
Suikereekhoorn als huisdier
❌ Niet geschikt om als huisdier te houden.Hoewel de suikereekhoorn niet gevaarlijk is voor de mens, is het voor de gezondheid en het welzijn van de suikereekhoorn zelf wél gevaarlijk om als huisdier te worden gehouden. De dieren hebben specifieke behoeftes als het gaat om voeding, leefomgeving en temperatuur, en horen van nature in groepen te leven. Deze behoeftes kunnen bij suikereekhoorns die als huisdier worden gehouden niet of nauwelijks worden vervuld.
Risico’s voor mensen
-
Zoönosen
Bij suikereekhoorns zijn tot nu toe geen relevante zoönosen bekend.
-
Letselschade
Op basis van hun grootte, bouw en gedrag is het niet waarschijnlijk dat suikereekhoorns ernstig letsel zullen veroorzaken bij de mens.
Risico’s voor dieren
-
Voedselopname
Suikereekhoorns gebruiken 82% van hun actieve tijd om te zoeken naar geschikt voedsel. De dieren hebben onderste snijtanden die hun hele leven doorgroeien. Bij onvoldoende slijtage kunnen er gebitsproblemen ontstaan. In gevangenschap zijn suikereekhoorns gevoelig voor het ontwikkelen van suikerziekte.
-
Ruimtegebruik / veiligheid
Suikereekhoorns hebben een leefgebied van 0,5 – 4,7 hectare. Dominante mannetjes verdedigen hun territorium met geurmarkeringen. De dieren leven hoog in de bomen. Bij een tekort aan mogelijkheden hiertoe, ontstaat stereotiep gedrag of sterfte. Ze gebruiken een afgezonderde nestplaats voor het grootbrengen van hun jongen. Bij het ontbreken van zo’n nestplaats ontstaat onder andere het gevaar voor sterfte van de jongen.
-
Thermoregulatie
Suikereekhoorns horen thuis in een (sub)tropisch klimaat. Jonge dieren onder de drie maanden kunnen hun lichaamstemperatuur nog niet zelf stabiel houden.
-
Sociaal gedrag
Suikereekhoorns leven van nature in groep van 6 – 7 dieren en hun jongen. De groepen en het territorium worden door oudere, dominante mannetjes verdedigd tegen andere groepen suikereekhoorns. Er is sprake van een dominantiehiërarchie.
