Rehabilitatie
en resocialiseren

Veel van de dieren die wij opvangen, zijn sociale dieren. Door hun verleden hebben zij echter niet altijd kunnen leren hoe ze met soortgenoten moeten omgaan. Ze weten bijvoorbeeld niet hoe ze moeten communiceren of aan welke sociale regels ze zich moeten houden. Bij AAP zijn we ervan overtuigd dat sociale dieren het gelukkigst zijn bij soortgenoten, dus streven wij ernaar ze uiteindelijk te plaatsen in een groep.

Een aap bijvoorbeeld, die uit quarantaine komt, krijgt eerst de tijd om te wennen aan de nieuwe omgeving, de nieuwe dierverzorgers en het buitenverblijf. Daarna wordt bekeken welke groep geschikt zou zijn voor het dier. Als dat besloten is, wordt de aap eerst in een verblijf naast zijn soortgenoten gehuisvest. Zo kunnen de dieren elkaar vast zien, ruiken en horen. Pas als er positief contact is door het gaas, proberen de dierverzorgers de nieuwe aap bij de groep te voegen. Vaak begint dat met één van de groepsleden, waarna geleidelijk de andere groepsleden geïntroduceerd worden. Tijdens dit proces observeren en registeren de verzorgers het gedrag van de dieren. Veel apen hebben nog nooit een andere aap gezien. De gedragsregels leren ze van groepsgenoten en door na-apen. Dit gaat niet altijd over één nacht ijs; er zijn soms wat ruzies voor nodig voordat een nieuw dier zijn plek in de rangorde kent en zich als aap weet te gedragen.

De meeste apen moeten ook gewoontes afleren. Vooral voormalig huisdieren zijn gewend aan aandacht van mensen en laten hun soortgenoten links liggen. Zo maak je nooit vrienden, natuurlijk! Door de dieren geen individuele aandacht te geven, stoppen ze hier eerder mee en zoeken ze sneller contact met hun soortgenoten. Het verschilt per dier hoelang het duurt voor we hem of haar in een groep kunnen plaatsen. Dieren die heel jong bij hun moeder zijn weggehaald en daardoor geen sociale vaardigheden hebben geleerd, hebben bijvoorbeeld meer tijd nodig om dit alsnog aan te leren. Met veel geduld en aandacht lukt dit vrijwel altijd!

(Semi-)solitaire dieren (dieren die over het algemeen alleen leven, behalve in de paartijd of tijdens voedseloverschot), krijgen ook gezelschap van een soortgenoot bij AAP. We weten dat deze soorten bij voldoende voedsel in het wild ook samenleven, dus het is efficiënter om de dieren in groepen te plaatsen. Deze dieren vertonen veel sociaal gedrag naar elkaar, dus groepshuisvesting is ook bij deze dieren beter voor hun welzijn.

Bij aankomst gaan dieren eerst in quarantaine. Hier worden zij medisch uitgebreid onderzocht. Voor ieder dier wordt vervolgens een eigen behandelplan opgesteld, waarin onder meer resocialisatie, eventuele medicijnen en voeding aan de orde komen. Het gebeurt maar al te vaak dat een dier jarenlang verkeerde voeding kreeg toegediend (zoals snoep, koffie en cola), waardoor een persoonlijk afgestemd dieet noodzakelijk is. Daarnaast hebben dieren vaak medische problemen door verkeerde huisvesting, voeding en door gebrek aan medische zorg. Apen die voorheen in kleine kooien zaten of eenzaam waren, vertonen vaak stereotiep gedrag zoals ijsberen of verwonden zichzelf.