Genieten van politici en hun dierengedrag

godelieve_profielblog1

‘Het gaat beginnen!’ Wijn, hapjes, dekentje op de bank, TV aan, kom maar op! WK schaatsen, Wie is de mol, filmpje kijken? Nee, het is verkiezingstijd en vanavond is er weer een verkiezingsdebat! Hoe ik daar enthousiast van kan worden? Geloof me, de verkiezingen staan garant voor heel wat uren gedragsbiologenplezier.

Dat zit zo: in de paartijd verzamelen edelhertmannetjes zich op een open plek in het bos. Zo’n verzameling edelhertbokken die daar reclame voor zichzelf staat te maken heet een ‘lek’. De hindes komen naar deze lek en kiezen de meest aantrekkelijke, zelfverzekerde man, die natuurlijk her en der een concurrent op de knieën dwingt om te laten zien dat hij supersterk en daardoor superaantrekkelijk is. De ècht aantrekkelijke man is degene die die fysieke aanvaringen niet eens nodig heeft, omdat de andere mannen zo onder de indruk van hem zijn dat ze het gevecht niet eens aangaan. Natuurlijk zijn er ook bokken die het strijdveld niet durven te betreden; zij blijven aan de rand van het bos hangen en hopen daar wat vrouwtjes op te pikken die niet in de gaten hebben dat ze het lef niet hebben om door te lopen naar de lek. ‘Er staan er net wat teveel, dat was niet de afspraak’, dat soort excuses.

'Hoe ver kan ik gaan?'

Hoe ver kan ik gaan?
De bokken willen natuurlijk niet alleen gekozen worden, ze hebben ook overtuiging en vriendjes nodig om hun zin te krijgen. En daar komt de vergelijking met onze apen. Het enige verschil tussen mensen en apen is dat wij met elkaar hebben afgesproken niet bij de minste irritatie iemand in elkaar te slaan. Zo sprak Jesse Klaver Alexander Pechtold aan op zijn voorovergebogen houding en verheven stemgeluid tijdens het debat in de Rode Hoed. Pechtold was even van zijn stuk gebracht, maar liet zich niet uit het veld slaan. Als bij ons in Almere Berberaap Haddo even een pootje licht bij zijn soortgenoot Zaim om te kijken hoe ver hij kan gaan, dan krijgt hij direct letterlijk een flinke mep. Als Zaim dat niet doet, dan is voor Haddo duidelijk dat hij de baas kan worden en kan Zaim het wel vergeten. Wij gebruiken woorden, dus gaf Pechtold een verbale rechtse, zodat Klaver een beetje in zou binden.

Berberaap Kaid is altijd vriendelijk aan het smekken naar zijn achterban, want hij wil geen confrontatie of ruzie, maar intussen nemen de vrouwen een enorm loopje met hem en lopen ze hem constant te jennen. Soms moet je even duidelijk stelling nemen en zeggen wat je ervan vindt, dan is het gezeur klaar en respecteert iedereen de baas weer. Dus af en toe probeert hij de buren terecht te wijzen, zodat zijn vrouwen zien dat hij dat heel goed doet. Perfect dus als er een relletje ontstaat waar je als politicus weer even kunt laten zien wat voor stoere leider je bent.

Koko versus Geert
Geert Wilders werd onlangs door een BBC-journalist stevig aan de tand gevoeld. De houding van die journalist was super-dominant: achterover hangend stelde hij wat kritische vragen en je ziet Wilders bijna knappen. Zo grappig om te zien, want dat zien we bij onze chimpansees regelmatig. Als je groepsgenoten niet genoeg respect voor je tonen, dan ram je als stoere kerel her en der flink op een luik, zwier je aan een paar touwen en stamp je flink op de grond. Maar ja, wij mensen zouden dat niet meer doen… Dus dan ga je maar met meer gebaren steeds feller praten. Als ze dan nog niet snappen hoe het zit, zijn het echt sukkels; de slimmerikken zorgen dat ze dan netjes respect voor je tonen, en dan is de orde weer hersteld. Bij chimpansee Koko gaat dat ook wel eens mis. Hij wil graag heel stoer zijn, maar ja, niet iedereen respecteert dat. Als Unyoro loopt te klieren, wil Koko hem een lesje leren, maar Unyoro is veel sneller en heeft er juist plezier in als Koko weer toehapt en als een dolle door het verblijf loopt te razen. Als Koko het zelf niet voor elkaar krijgt, loopt hij jammerend naar Buddy, de echte baas, om die te overtuigen dat Unyoro echt op zijn lazer moet krijgen. Als Koko een Twitter-account had gehad! 😉 Pure entertainment, echt waar!

Zo kan ik nog uren doorvertellen over situaties waarin ik het gedrag van onze politici herken in het gedrag van onze apen, of van andere dieren. Maar ja, geen tijd, want mijn wijn en hapjes wachten, ik ga er eens lekker voor zitten!

Koko raast als een dolle door het verblijf!

Overige berichten