Na een lange reis vanuit Polen krijgt Ruru eindelijk rust. Gisteravond kwam de jonge leeuw aan in het Spaanse opvangcentrum van AAP en begon zijn quarantaineperiode. Waar komt Ruru vandaan en wat heeft dit prachtige dier al moeten doorstaan in zijn jonge leven? De verschillende berichten die we doorkregen uit Oekraïne vertellen een vreselijk verhaal, wat voor Ruru toch een wonderlijk goed einde kent.
Bijna drie jaar leefde leeuw Ruru in een donkere, naargeestige schuur in een plaatsje iets buiten de Oekraïense hoofdstad Kiev. Zijn eigenaar, die in zijn privécollectie ook pauwen en schildpadden hield, had in de schuur een provisorisch hok getimmerd waar Ruru moederziel alleen in zijn eigen vuil leefde. Totdat eind februari de oorlog uitbrak en de eigenaar ervandoor ging zonder zich om zijn dieren te bekommeren. Tijdens gevechten sloeg mortiervuur in en dreigde het huis, maar ook de schuur en alle dieren erin, verloren te gaan in de vlammen.
Vergeefse moeite
Gelukkig wisten de mensen van een nabijgelegen dierenasiel de meeste dieren in veiligheid te brengen, maar de sleutel van het hok van Ruru was spoorloos. Wonder boven wonder overleefde de leeuw de brand. Terwijl boven hun hoofd beschietingen over en weer gingen, liepen Asya Serpinska, de moedige eigenaresse van het asiel*, en haar kleindochter wekenlang heen en weer om Ruru te voeren. Al hun moeite leek vergeefs toen Russische troepen mijnen plaatsten tussen de restanten van de schuur. Asya wist een soldaat met sigaretten over te halen de mijn onschadelijk te maken, waarmee ze Ruru nogmaals het leven redde.Spaanse zon
Pas toen het gebied weer veilig was kon Ruru eindelijk door dierenbeschermers van URSA bevrijd worden uit het smerige hok. Het dier, opvallend zachtaardig naar zijn redders gezien zijn ervaringen, werd om veiligheidsredenen naar een Poolse dierentuin gebracht. Zodra het papierwerk in orde was om Ruru naar het Spaanse opvangcentrum van AAP te brengen, hebben we het transport georganiseerd. Ruru mag nu gaan genieten van de zon, die hem zijn hele leven onthouden is.
*) Lees hier een interview met Asya Serpinska in The Washington Post (Engels).
